จากน้ำตกเขาลำปี-ท้ายเหมือง เราก็แวะเข้าไปที่"น้ำตกเขาลำนารายณ์" ระยะทาง
ก็หลาย
ที่จะไปได้ ก็ไปจอดที่ สำนักงานของ ออป. ที่เก่าคร่ำคร่า แต่ก็มีสิ่งที่แสดงให้เห็นว่ามีคน
นั้นแค่พอเหงื่อซึมๆ ก็ถึงอาคารทำน้ำประปาเก่าๆ ที่ถูกทิ้งให้รกร้าง ถัดไปอีกนิดประมาณ
เสียงร้องแปลกๆ ลักษณะเสียงคงเป็นนกน้ำอะไรซักอย่าง พอผมเดินเข้าไปใกล้มันก็เงียบ
หรืออย่างไรก็ไม่ทราบหลายครั้งที่ไปเที่ยวน้ำตก แล้วเห็นปราการกั้นน้ำที่เป็นฝายคอน
ลึกทำให้รู้สึกหงุดหงิดว่าเป็นการทำลายทัศนียภาพที่สวยงามของธรรมชาติที่มันควรจะ สุดทางเดินแค่นั้น แต่ด้านขวามือมีทางเล็กๆ
ให้เดินได้ ผมเดินตามทางไปเรื่อยๆ เข้าป่า
หวนชวนดมจนต้องหยุดมองหา แล้วก็พบดอกไม้สีม่วงเป็นที่มาของกลิ่นอันหอมชื่นใจ แค่อก ....หลังจากชื่นชม และดอมดมกันจนพอใจพวกเราก็เดินกันต่อไป ...ไม่ได้ยินเสียง
เราจึงตัดสินใจกลับออกมา.....
|
|
กิโลเมตร (จำไม่ได้) เข้าไปจนสุดทางที่รถยนต์
อาศัยอยู่ มีเส้นทางให้เดินผมก็เดินไปตามทาง
ร้อยเมตรมีฝายกั้นน้ำ ไปยินเสียงนกร้อง เป็น
เสียงไป ในความที่เป็นคนรักธรรมชาติของผม
กรีตเดินได้ ผมเดินตามทางไปเรื่อยๆ เข้าป่าทึบ
เป็น ในทริปนี้ผมก็เห็นอยู่หลายแห่งทีเดียว...
ทึบลึกเข้าไปทุกที ผมได้กลิ่นดอกไม้ป่าที่หอม
ดอกใหญ่กว่าดอกเข็มเล็กน้อย เป็นต้นไม้เตี้ย
น้ำไหล ป้ายบอกทางก็ไม่มี ทางเดินก็เลือนลาง |